کار با یک همکار دوقطبی می‌تواند چالش های منحصر به فردی را در محل کار ایجاد کند. اختلال دوقطبی یک وضعیت سلامت روان است که با تغییرات خلقی شدید، از جمله دوره های شیدایی و افسردگی مشخص می شود. این تغییرات خلقی می‌تواند به طور قابل توجهی بر رفتار، بهره وری و روابط فرد با دیگران تأثیر بگذارد. با این حال، با درک، همدلی و راهبردهای ارتباطی مؤثر، می‌توانید یک محیط کاری حمایتی را هم برای خود و هم برای همکار دوقطبی خود ایجاد کنید. در اینجا هفت مرحله و بیست و هفت نکته وجود دارد که به شما کمک می کند تا در این وضعیت پیمایش کنید:

مرحله 1: خود را در مورد اختلال دوقطبی آموزش دهید

1. درباره اختلال دوقطبی بیاموزید: خود را در مورد علائم، علل و گزینه های درمانی اختلال دوقطبی آموزش دهید. این به شما کمک می کند تجربیات همکارتان را بهتر درک کنید.

مرحله 2: تقویت ارتباطات باز

2. حفظ رازداری: به حریم خصوصی همکارتان احترام بگذارید و شرایط او را محرمانه نگه دارید مگر اینکه خودش تصمیم به افشای آن داشته باشد.
3. ارتباط با صداقت را تشویق کنید: فضای امنی برای همکار خود ایجاد کنید تا در مورد نیازها، نگرانی‌ها، یا هر چالشی که ممکن است به دلیل شرایطش با آن مواجه باشد، صحبت کند.
4. به طور فعال گوش کنید: با توجه کامل، به رسمیت شناختن احساسات آنها و اعتبار بخشیدن به تجربیات آنها، گوش دادن فعال را تمرین کنید.
5. همدل باشید: نسبت به مبارزات همکار خود همدلی نشان دهید و از حال و هوای متغیر آنها درک کنید.

مرحله 3: یک محیط کاری حمایتی را ترویج دهید

6. 6. شمولیت را ترویج دهید: فرهنگ کاری فراگیر را تقویت کنید که به تنوع ارزش می‌دهد و از افراد دارای شرایط سلامت روان حمایت می‌کند.
   7. افزایش آگاهی: برای افزایش آگاهی در مورد سلامت روان در محل کار و کاهش انگ پیرامون اختلال دوقطبی، کارگاه‌ها یا جلسات آموزشی ترتیب دهید.
   8. انعطاف پذیری پیشنهاد: در صورت امکان، ترتیبات کاری منعطف یا تسهیلات معقول را برای حمایت از نیازهای همکار خود در زمان های چالش برانگیز ارائه دهید.
   9. تعادل بین کار و زندگی را تشویق کنید: برای کمک به کاهش استرس و حمایت از رفاه کلی همکارتان، تعادل سالم کار و زندگی را ارتقا دهید.

مرحله 4: ایجاد مرزهای واضح

10. 10. انتظارات واضح را تنظیم کنید: انتظارات کاری، ضرب‌الاجل‌ها و مسئولیت‌ها را به وضوح بیان کنید تا از سوءتفاهم یا درگیری‌های احتمالی جلوگیری کنید.
    11. حفظ حرفه ای بودن: با همکاران خود بدون توجه به نوسانات خلقی، با حرفه ای و احترام رفتار کنید.
    12. رفتار نامناسب را برطرف کنید: اگر رفتار همکارتان مخل یا نامناسب شد، از طریق مکالمات خصوصی یا در صورت لزوم با درگیر کردن منابع انسانی، به سرعت و به طور حرفه ای به آن رسیدگی کنید.

مرحله 5: حمایت عاطفی ارائه دهید

13. پیشنهاد تشویق: برای موفقیت‌ها یا تلاش‌های همکارتان بازخورد و تشویق مثبت بدهید.
14. از قضاوت بپرهیزید: از قضاوت یا انتقاد از همکار خود بر اساس اختلال دوقطبی خودداری کنید.
15. نگرانی خود را ابراز کنید: اگر متوجه تغییرات قابل توجهی در رفتار همکارتان شدید یا مشکوک هستید که ممکن است مشکل داشته باشد، نگرانی خود را به شیوه ای مراقبتی و بدون درگیری ابراز کنید.

مرحله 6: همکاری موثر

16. تکالیف را به طور مناسب محول کنید: هنگام تعیین تکالیف، نقاط قوت و محدودیت‌های همکار خود را در نظر بگیرید تا از توزیع عادلانه حجم کار اطمینان حاصل کنید.
17. کار تیمی را تشویق کنید: محیط کاری مشترکی را ایجاد کنید که در آن اعضای تیم از یکدیگر حمایت و کمک می کنند.
18. دستورالعمل‌های واضح ارائه کنید: دستورالعمل‌ها و راهنمایی‌های واضحی را برای به حداقل رساندن سردرگمی یا تفسیر نادرست وظایف ارائه دهید.

مرحله 7: در صورت لزوم به دنبال کمک حرفه ای باشید

19. تشویق به پیروی از درمان: اگر همکار شما برای اختلال دوقطبی تحت درمان است، او را تشویق کنید که به رژیم دارویی و درمانی تجویز شده خود پایبند باشد.
20. منابع حرفه‌ای را پیشنهاد دهید: اگر همکارتان علاقه‌مند به درخواست کمک بیشتر است، به متخصصان سلامت روان یا گروه‌هایی که در زمینه اختلال دوقطبی تخصص دارند، توصیه کنید.
21. مدیریت یا منابع انسانی را درگیر کنید: اگر وضعیت غیرقابل مدیریت شود یا برای فرد یا دیگران خطر ایجاد کند.او، منابع انسانی یا مدیریت را برای کشف راه حل های مناسب درگیر کنید.

به یاد داشته باشید، هر فرد مبتلا به اختلال دوقطبی منحصر به فرد است و تجربیات آنها ممکن است متفاوت باشد. بسیار ضروری است که هر موقعیتی را با همدلی، درک و تمایل به انطباق با نیازهای خاص خود نزدیک کنیم.